2016 XVII. ESPARTINEN MARTXA

miércoles, 27 de abril de 2011

Almadieroen bizitza






















Almadieroen bizitza


Neguak gogorrak izaten ziren gure ibarretan, elurte ugari eta iraunkorrekin. Neguko egun hauek ziren atseden eta pausatsuenak, nahiz eta eginbeharrak inoiz ez falta: egurra zatitu, aizkora eta aitzurrei girtena (eskutokia) jarri…Errekak ur-etorri aproposa zuenean almadiatzeko une egokia zen, abiatzeko mementua. Errekan behera almadia bogan zegoen dagoeneko, beste bidai askotan modura, baina hala ere, berria eta desberdina. Denak adi, bihurgune batzen atzean arriskua ager baitzitekeen. Almadiatzerakoan ez bustitzea ezinezkoa zen; ura belaun edo ipurdiraino iristea ohizkoa baitzen bidaia baketsu eta lasaitsuenetan. Bere zailtasunagatik lehen mailakoa zen puntu bat Burgiko uharka zen, baina ez zen bakarra, Erronkari; Sigues; Usun, Ilunberri eta Arbayuneko haitzebakiak eta bidean topa zitezkeen uharka ugariak ere aipatzekoak badira.Gauzak ez ziren beti nahi bezala suertatzen eta askotan istripuak izaten ziren, arinak batzuk, larriak beste asko, non bizitza utzi zuten almadiazain ugarik.Ohorezko aipamena merezi dute etxeko nahiz nekazal lanen buru gelditzen ziren emakumeek, beti lanean jarduten baitzuten.

Cuando el río presentaba el caudal adecuado era momento de almadiar, emprender la marcha. La almadía bogaba ya río abajo. Había comenzado un viaje como tantos y, a la vez, nuevo y distinto. ¡Todo el mundo ojo avizor, porque tras cualquier recodo podían acechar el riesgo y el peligro!Al almadiar era imposible evitar mojarse, agua a la rodilla o "al culo" era lo normal en los viajes más tranquilos y apacibles. Uno de los puntos considerado como de primera categoría por su dificultad y riesgo era la presa de Burgui, pero no era el único, cabe destacar la dificultad al atravesar Roncal, Sigües, las foces de Usún, Lumbier y Arbayún, y numerosas presas que atravesaban en su recorrido.

No hay comentarios:

Publicar un comentario