Ekialtean Uskarak bizirik irauten du

Diela tenpra anitx kebenko bizikariek ez zein ele erraitan uskaraz beizik, gaztelarren mintzoa arrotz bizitzabein.

La gente del Ekialde en otro tiempo solo hablaba euskara

Mendi atakak zabalik, ekialdeak ongi etorria eman die eguzki printzei. Baita segidan Euskalerri osoan barreiatzeko eskatu. Hego egarriari elur urtua eman dio opari. Kulunkan doaz Ezka errekaren bide luze-malkartsuan enbor lotuak. Ur eta zur lepotik helduta, lagun. Ipar-Hegoko joan etorrietan enarak gora eta artzaiak behera. Ezpartinen jostun lirainak. Gaztagile galantak. Ganbara xokoan iruten ari da izeba Martina koblakaria. Munduan barna dabil perla arrantzalea, arotza kantaria. Erronkari, bere herria bezala, Gaiarre ere emankor eta eskuzabal. Erronkari eta Zuberoa etxe bereko anai arrebak. Zaraitzu eta Aezkoa adiskide zintzo, fidelak. Ekialtean uskara dirdira.

No hace mucho tiempo el uskara enmudeció en el Ekialde, mientras que el castellano ocupó el espacio de una lengua milenaria que hasta entonces habían hablado nuestros mayores. 

Erronkariko ibarran uskara galdu zen duela 150 urte

Algo extraño ocurrió un crudo invierno en Ekialdea. El horizonte se llevó implacable un sol débil, que apenas daba ya luz a los valles. El viejo idioma eúskaro dejó de escucharse en las calles. Ya no era tampoco arrullo y caricia para el niño balbuciente. Nuestro mayor tesoro, el uskara, se había perdido, porque las gentes habían dejado de comunicarse en el idioma heredado de sus mayores. Sin embargo la memoria sabe más que la sombra y el tiempo. La llama del uskara se hizo rescoldo y permaneció agazapada, escondida, esperando la primavera para recuperar el escaño junto al hogar. El uskara no había muerto.

Egunko egunian uskara bere etsera utzuli da eta, kori kola, ibarreko karriketan gore antzinekoen mintzaira birrentzutan dugu.

El Uskara sigue vivo en Ekialde y en sus calles se vuelve a escuchar la lengua de nuestros mayores.

Udaberria heldu da. Gaztetua, berpiztua, jauzikari trebea. ¿Ez al duzu entzuten bere pozaren oihua? Euskara gure artera itzuli da irripartsu, gozoa. Gazte eta haurren ahotan dago bizirik. Betirako etorri da elurrez eta eguzkiz jantzia. Bermaturik eta tinko dauka oraingoa babesa. Ez da hotzarekin ikaratuko ezta beroarekin itoko. Euskara, ohore osoz, bere etxeko jabea da berriz Erronkarin, Ekialtean